Londen o Londen

Ek arriveer op Gatwick en natuurlik is ek ekstaties om vir Yolandi daar te sien. Ons bly by haar broer Hannes in Chislehurst, Zone 5. Dit vat ons in die oggend so 30min tot in Londen.

Ek en Yolandi reis lekker saam. Sy is 'n baie chilled traveller en hou my op die regte koers. Ongelukkig is ek min gepla oor die besienswaardighede as ek mense het om te sien. So ek gesels terwyl Yolandi navigate.

Die weer was fenominaal en ons is die eerste dag al op Eye of Londen vir verre horisonne. Lekker vroeg uit die vere en eerste (wel in die middel) van die ry.Die uitsig is wonderlik en ek besef dat die historiese monumente my eintlik verras het. Ek het geen verwagting van Londen gehad nie. Ek het so vinnig my travel guide deurgeblaai, maar ek was aangenaam verras wat daar alles te sien is.

Gelukkig/ongelukkig was daar net te veel om te sien en ons het maar 'n vinnige deurloop van alles gedoen. Ons was Buckingham palace toe, Nasionale museum GESCAN, Potrait museum, Kensington gardens, Tower of Londen,Westminister abbey Sondag diens gedoen,St Paul's GESCAN, Picadilly Circus ens. Yolandi het my in Fortnum & Mason laat ingaan en skielik tref dit my dat ek in Londen is en ook dat dit 'n CONSUMER malhuis is. Een insident wat ek nie sal vergeet nie is QXFORD street, in die reën, ek loop baie moontlik teen die stroom, op soek na 'n Vodafone winkel om my simpel Nederlandse foontjie op te waardeer (geld op te sit- in nederlands). Dis CHAOS. Na Kopenhagen se luukse breë voetganger paadjies teen Londen se smal sypaadjies met groot rooi busse wat verby jou jaag en HORDES maar HORDES mense, was ek verewig geles van my Londen 'dors'. Ek was 4 dae hier en ek dink dis genoeg.

Nog 'n HORRIFIC ervaring (Yolandi sal stem) was ons McDonalds ervaring. Ja ek weet, wat het ons gedink - maar dit was nat buite en ons moes time kill om Werner te sien. Die UK jonges is TERRORS. Hulle gil vir jou as jy na hulle kyk terwyl hulle harde, aaklige gesprekke het, op die counters sit en mense met goed deur strooitjies spoeg. En dan skielik ruk hulle 'n vensterplakaat af en die bondel stap rustig uit. Dan verstaan mens 'n bietjie hoekom die McDonald personeel jou chips pakkie neergooi in jou skinkbord en amper jou koffie daarop ook stamp, en hulle sê nie eers jammer nie. Nee wat, hier is te veel probleme. My laaste probleem waS Gatwick waar toe ek terugvlieg selfs my skoene deur die scanners moes sit. En daar is toue en toue mense wat deur die 'sisteem' moet gaan. GENOEG - jammer al die UK vriende. Ek verander my deuntjie in die volgende paragraaf.

So Nuwe jaar gaan ons saam met Hannes en Charles na 'n heerlike Spaanse restaurant. Die countdown het ons tuis gedoen saam met Hannes se enkel buurvrou wat af en toe na die kat kyk. Dit was feestelik en ons kon die vuurwerke op 'n afstand deur die sitkamer venster sien.

Dit was ook great om vir Karin-Marie, Philna en Werner te sien. Die klomp is nou al 'n paar maande en jare in Londen, maar ons het nogsteeds heerlik gekuier en als was nog dieselfde. Ek dink ek moes wel aanpas om weer gesprekke met mense wat ek ken te hê. Ek was nou vir 'n lang ruk bietjie introverties, met myself en in myself.

Ag dis heerlik om verre vriende te besoek en net weer te besef dat ek Karin-Marie en Bruce love vir hulle analitiese lewenspassie en super humor, Philna vir haar braafheid en instinktiewe liefde, Werner vir sy menslikheid en wêreldklaskwaliteit en liefste Yolandi vir die sensitiewe rots/perpektief wat sy vir my is.

Mag Londen die vriende van ons nie opeet of versmoor nie.