Switserland – die Rooi Kruis

Ek is terug van my eerste Europese ski vakansie en sit gepas met ‘n yspak op my linkerskouer. Laat die spanning opbou, ek sal later uitbrei.

Ek en Reinier het met die twee oudstes 11ure in die kar afgery Switserland toe, terwyl Marianne en Florence afgevlieg het. Ek was voorbereid met allerande karspeletjies om die 2 besig te hou, maar hulle was heel tevrede om net DVD’s te kyk. Ja, hulle het oulike skermpies wat jy dan aan die voorkopleunings vasmaak en dan koppel jy ‘n DVD speler en voila. Ons moes wel heeltyd saamluister, maar ek was tevrede om net Belgie, Luxenburg,Frankryk en Switserse landskappe te sien. Reinier se kar het ook ‘n TomTom navigasie program waar jy jou bestemming intik en hy gee jou die beste roetes, arriveertyd en verkeersinfo. Fantasties. Ek moes net ‘n foto neem om almal te wys hoe naby ek aan great stede was. Ek het ook op tye bestuur.

Ons slaap oor in ‘n B&B in Bulle. Hier is ‘n paar snaakse elemente in die B&B.

En my eerste oggenduitsig van Switserland.

Die doel van die vakansie was om die dogters te laat ski. Ons het in ‘n pragtige hotel apartment in Chateau D’Oex gebly. Die dorpie is naby Bern. Hulle het wel die minste sneeu in 30 jaar gehad en dus was niks rêrig onder ‘n ‘wit laken’ nie. Die uitsig was nogsteeds great.


En die hotel het ‘n swembad, Jacuzzi, Sauna en stoombad.

Ons het ski-skoenie,skies en stokke gehuur by Freddy Bach Sport. Ski skoene is baie moeilik om aan te trek en super ongemaklik ook.

Ons het ook dadelik ingeskryf by die Swis Ski Skool en ek is met die kabelkar op saam met Rebecca en Dominique. Ek was die oudste beginner en het ook natuurlik die meeste gesukkel. Die kleintjies het nie gewig om topspoed met die berg af te gaan nie. Ook is hulle vreesloos. Volwassenes ski vinnig van ‘n berg af en is VREKBANG. Ek was heel agter en het konstant my balans verloor en neergestort in die sneeu.

My instrukteur, wat ook die skoolbaas was en wat op my berugte dag 40 geword het, het my mooi gehelp, moed ingepraat en my bejammer. Hy sê: “ Lize, dis alles in jou kop”. Dit is so. En ek het ook besef dat skiing my kwesbare selfvertroue openbaar het. Ek het geval, gelag, opgestaan, weer geval en ingegee. Ek is na Florence (4) se beginnersskool toe en daar kon ek rustig by die ou klein ski-slope afgaan en my selfvertroue terugwen.

Maar die tweede laaste dag gaan ski ons familie in Gstaad en ek val weer op my skouer. Ek gee daar moed op. Ek trek die skies uit en stap die berg af. Mens voel oorwonne, maar ek besef ook ek gaan nie ‘n topspoed, adventure junkie, ski- wenner in een week word nie. Die volgende oggend is ek hospital toe met ‘n groot geswelde skouer en ek moes weereens my moed in my sak steek en vir ‘n naakbo-lyf xtrale sessie gaan. (Op hierdie stadium is my inhibisies by die deur uit, hoor). Alles in orde, net erge swelling tussen my skouer- en armbene wat bloedvate ook gekneus het. Iets soos Hematomia?

Wel, ek is terug met ‘n storie. Maar Switserland was GREAT. Die land is vir my kaas, vluweel hotelle, sjokolade,sneeu, berge, houthuise, pelsjasse en top skiers. Dit was fantasties en al drie die kinders kan nou ski. Ek het Switserland gesien.

Sneeu

Dit het begin sneeu en ek was in Laren, 'n mooi klein dorpie met 'n goeie moderne kunst museum. Sneeu en stilte gaan verseker saam. Gistraand het ek by die klavier gesit, wat pas gestem is, en ek het so ietsie gekomponeer. Een daar sms Richardt. Mooi telepaties.

Sneeuw

Het wit.

Onhoorbaar is

het wit.

Slechts wat getrippel

van vogelpoten

heel omzichtig

'n de bange

stilte van het

wit.

Onhoorbaar ligt

het wit in de

leeggeblazen ochtend.

Ik schrijf er

geen voetstappen

in.

Roland Jooris uit: Met gekleurde billen zou het gelukkiger leven zijn, 250 onvergetelijke gedichten met zorg verzameld door Jan van Coillie, Averbode1996 Tiba.

Die begin van die jaar

“Ek was besig met dinge” – dis hoekom ek so lanklaas geskryf het. En ek kan nie rêrig sê met wat alles nie, maar die tyd het net so vinnig gegaan. Ek voel wel of ek nou in ‘n roetine geval het.

Ek het Sondag ‘n potensiele kerktuiste vir my gevind. Dis die Jankerk in Utrecht, wat die studentegemeenskap is, maar met weinig studente. Hulle het wel ‘n mooi gebou, klein koortjie, speel met klavier en orrel, lekker gemeenskapgevoel en mooi liedere. Een van die liedere se woorde is soos volg:

Uit staat en stand en wijsheid losgewoeld.
Omgewaaird, ontwortelde plataan.
Toen heft hij licht onder zijn schors gevoeld,
Een vlaag van knoppen die op springen staan.

Uit jij en jou en woorden weggevlucht.
Ergens heengejaagd. Boomgrens voorbij.
Op adem komen in de dunne lucht,
Je eigen hartslag horen. Vogelvrij.

Uit eigen aard en huid naar iemand toe,
Onontkoombaar. En niet wonen meer
Tot ik Hem, Hij mij vinden zal, en hoe –
Een zee van dromen gaat in mij tekeer.

Met my en die familie gaan dit goed. Ons is al heel gewoont aan mekaar, en ek dink soms te gewoont. Ek probeer lekker dinge met die kinders doen soos om hulle na die SoestDuine te vat, wat ‘n duin landskap in die middle van nêrens is. Dit kort net die see dan is dit soos Kampsbaai. Ek was ook nou die dag na Dominique se groot viool konsertjie. Te oulik.

Ek was gister vir my tweede ski –les. Ek en Florence is in die beginnersklas, maar my instrukteur sê dit gaan al baie goed. Ons vertrek volgende week na Switzerland vir ‘n ski vakansie, met die dat ons na die binnemuurse Skiworld gegaan het om weer in die ritme te kom (of ritme te kry). Ski is vinnig en GLAD NIE SOOS FIETSRY OF YSSKAATS NIE. Hier is paar fotos van ons. Ek is in die sienmyraakgeel baadjie.

Die maand het ek my omgewing goed te fiets ontdek. Dis amazing dat ek so naby die groot stad bly, maar ook naby die boerderye. Ek wil baie graag ‘n naweek op ‘n plaas gaan help. (jip sal fotos hiervan stuur – vir giggles). Nederland is nou in winter, maar ons kry pragtige Pretoria wintersdae ook, waar die sonnetjie jou tog lekker op jou ruggie kan bak.

Op die sosiale front ontmoet ek elke naweek nuwe au pairs. Ons gaan saam na plekker, probeer bier, praat oor kinders en help met vakansiebeplanning. Ja ons ruil skoonmaakstories uit. Die geselskap is welkom en raad verseker ook.

Ek het al my aansoeke na die universiteite gestuur en sal in Mei finaal alles weet. Ek is al voorwaardelik aanvaar by Erasmus Universiteit, maar nou wag ek net vir befondsing. Ek stuur fotos van Nyenrode, die besigheids universiteit waarby ek aansoek doen. Sal maar sien. Ek is wel baie opgewonde om te begin.

Ek was sondag ook vir ‘n regte Nederlandse Sondagete by Marianne se familie in Zoetemeer. Kinders eet in die kombuis en die grootmense met franse wyn in die eetkamer. Dis ‘n plaasgemeenskap en die skoonbroer versamel blomme vir ‘n stokperdjie. Die hele agtertuin is sy skeppingsruimte en lyk my in Junie slaan die blomme jou asem weg. Die familie aanvaar my toe taal en ons gesels lekker oor hulle eie toertjies, die kinders se rapporte en Suid-Afrika. My nederlands kom aan en ek gaan volgende week begin met my 8 weke taalkursus. Hopelik is die volgende skryfstukke in Nederlands.

Ek mis wel my mense en ek voel tog maar soos ‘n uitlander. Dit sal weggaan sodra ek weer besig is om te toer, maar vir nou begin ek Februarie in heimwee. Ek hoor Japie en Lecia is nou in Kaapstad en ek sou dit net GELOVE het om saam met julle daar te kon wees.

Maar nou ja, my Switserse ski-ervaring wag en ek beplan aan Augustus se Frankryk en Belgie toer. Almal is welkom. Dis ek en Sune sover.